İrem Derici’yle Cihangir Kaktüs’te buluşmak için sözleşiyoruz. Kapıda karşılaşıyoruz. Son zamanlarda ona fiziğinden dolayı ‘Beton’ diyorlar. Gerçekten öyle, zaten sohbet sonrası spora gidecekmiş. Birbirimizi yıllardır tanıyoruz ama her defasında lügatına beni şaşırtacak yeni argo laflar katmayı başarıyor ve buna çok gülüyor. Her zamanki gibi aşırı komik… İnsana sohbet ederken yaşam enerjisi veriyor. Birer soğuk kahve söylüyor, başlıyoruz sohbete.

◊ Son söyleşimizde eski sevgilin de bizimleydi. Hatta o zamanki bakışmalarınızdan ‘Bu kız evlenir’ diye düşünmüştüm…

Bu kız evlenmez -çok büyük konuşuyorum- kim olursa olsun
bu kız evlenmez. Ne evimi, ne
hayatımı ne paramı paylaşacak halim kalmadı. O imzayı atınca onun malı, benim malım, hepimizin ortak oluyor, ne münasebet! Ben köpek gibi çalışıyorum. Bak, antidepresanlarımın sayısı 10 gündür üçe çıktı.

◊ Neden?

Çünkü bayılana kadar günlerce uykusuz kalıyorum. Yıllardır gittiğim bir hocam var; profesör, nöropsikiyatr. Kimseye anlatamadıklarımı ona anlatırım. Baktık ki benim bütün olayım takıntıymış. Ve takıntı genetik bir şey.

◊ Neyle ilgili takıntı yapıyorsun bu derece?

Her şeyi takıyorum. Yıllardır kiloma taktım. İşle alakalı her şeyi kafama takıyorum. 15 senedir profesyonel anlamda sahneye çıkıyorum ama hâlâ konserlerde kaç bilet sattık diye takılıyorum. Bu takıntılar beni tamamen uykusuz biri haline getirdi. Hocam da bana “Senin terapilik bir olayın yok. Takıntılar genetiktir, aileden geçer. Bunları terapiyle değiştiremezsin” dedi. İlaçlarımı verdi. Kafam da o kadar hızlı çalışıyormuş ki kafamın hızına vücudumun yetişmesi gerekiyormuş. Bu sebeple ölene kadar spor yapmamı söyledi. Alkole ve ilişkilere ara vermem gerekliymiş. O konuda da söz verdim. Bir haftadır rahat uyuyorum.

◊ “Gönül ferman dinlemez” derler, ilişkiler konusunda nasıl söz verdin? Bir de sen şarkılarında hep aşktan bahsediyorsun…

O 2010’ların başlarındaki İrem’di canım. Şimdiki İrem’in sözlerine bak; “Yırtarım ağzınızı” diyor yeni İrem. Bir de gönül ferman dinliyor. Sor bana “İlişkilerinde âşık oldun mu” diye.

◊ Tamam, sorayım hemen: İlişkilerinde âşık oldun mu?

Ben çok güzel kendimi evcilik oyununa sokarım. Aşk dediğin kendini unuttuğun bir şeydir, ben kendimi yıllardır hiç unutmadım. Hoşlanıyorum, partnerliği hoşuma gidiyor, birinin omzuna kafayı yaslama klişesi ama yani çok âşık olsam, gebersem bir günde bitirmem ilişkilerimi.

◊ Hayatındaki erkeklere “Sana âşığım” derken kandırıyor musun?

Küründen (yalandan) diyorum. Aslında “Sana âşığım” da demiyorum. “Seni seviyorum” diyorum. E, ben seni de seviyorum Hakan. “Âşığım, sensiz yaşayamam, nefes alamam” lafları eskide kaldı. Son
beş seneden bahsediyorum, benim ipimle kuyuya inilmez.

◊ Neden bitiyor peki ilişkiler?

Başta İrem’in argosu, İrem’in belaltı konuşmaları; bunların hepsine ‘okey’ diyorlar, ama bir süre sonra bakıyorum, benim sahibim gibi hissettikleri için, konuşmalarım batıyor onlara. Benim hayatıma müdahale başlıyor, orada “Görüşürüz beyefendi” diyorum.

Sizi bir tokatlarım, genel kültürümle manyak ederim

◊ Kariyerin boyunca en çok maruz kaldığın şey ne oldu müzik dünyasında?

Şunlar önümü kesti falan gibi şeyler yok. Başarının önünü kimse tutamaz, eğer sen bir şelaleysen bariyer durmaz orada. Ben ne yaptıysam kendime yaptım, 2017’deki durum, çalkantılı ilişkilerim, bazen ağzımdan çıkan gaflar… Hep kendime yaptım.

◊ Bugüne kadar en yanlış anlaşıldığın şey neydi?

“Avam, ilkokul terk, bu da parayı sonradan gördü” gibi şeyler söyleyenler oldu. Bu pandemi döneminde yıkıldı, beni daha iyi tanıdılar. Ama yok öyle bir şey. Varlık tartışılır bir şey, küfretmek avamlık sayılabilir. Benim annemle babam 5 yaşındayken ayrıldı, sonra annemin eline gelen nafakayla yetişen bir çocuktum ama eğitim anlamında hiçbir şeyden eksik bırakılmadım, yüksek lisansımı bitirdim. O ilk zamanlar avam, eğitimsiz lafları çok koyuyordu bana. Sizi bir tokatlarım eğitimimle, genel kültürümle manyak ederim.

◊ Şimdi mutlu musun?

Yüzde 30 kaygılıyım. Yüzde 70 mutluyum. Klişe olacak ama 13 senedir aynı insanlarla çalışıyorum, birbirimizi anlıyoruz, dinliyoruz. Onlarla mutluyum. Annem her sabah mesaj atıyor, mutluyum. Babamla uzaklaştık bu dönem, çünkü ne zaman hal hatır sormaya arasam “Benim dediğim şarkıları çıkarmıyorsun” diye beni müzik terörüne itiyor. Mutluyum, güzel arkadaşlarım var, konserlerim ful çekiyor. Mutsuzum, çünkü ilişki konusunda kendimi bugüne kadar çok yıprattım; mutsuzum, çünkü bir tık daha başarıya acıktığım bir dönemdeyim. 

BİR DE İLİŞKİ OLUNCA ÇİRKİNLEŞİYORUM, GÖZÜMÜN FERİ SÖNÜYOR

◊ Evlilikle ilgili mal mülk paylaşımı konusundan dert yandın. Evliliğe mesafenin sebebi gerçekten bu mu?

Onun çözümü var; ilk evliliğimde babamın zoruyla bir mal ayrılığı anlaşması yapmıştık, yine yaparım. Çünkü biri g.tünü devirip yatıyorsa, ben çalışıp kazanıyorsam o para benimdir, ailemindir. Yani sebep o değil. Ben kimseyle yaşayamayacak kadar bencilleştim. Biri evimde saksının yerini değiştirsin, bana geliyorlar. Ya da bir erkek arkadaşım konserlerime gelmeye başlayınca deliriyorum. Stresli olabiliyorum, konser öncesi ses açıyorum, refleks olarak bir anda gaz çıkarabiliyorum. Onun yanında neden geğireyim? Zaten bir ilişkimde gaz sıkışmasından hastanelik hale geldim; kendi evimde beş gün tutacağım diye. Bir de istediğim diziyi izlemek, müziği dinlemek istiyorum. Beyefendinin turşulaşmış müziklerini dinlemek istemiyorum. Ortak hayat istemiyorum; bu konuda netim. Flörtlerim tabii olacak. Kururum yoksa.

◊ “Kimseyle yaşayamayacak kadar bencilleştim” dedin. Ünlü olmaktan mı yoksa insanların alanına girmesinden ya da saygısızlıklardan mı sıkıldın?

Benim alanıma artık kimse giremez. Saygıyla karışık bir korku oluştu bana karşı. Saf saygı diye bir şey yok zaten, birinden ufaktan bir tırsarsın da saygı onunla aynı doğrultudadır. O yüzden hayatıma müdahale etmeleri değil mesele. İnsan eğlendirmek zor ve ben bütün enerjimi sahnede bırakıyorum, bitince uyuyamıyorum o adrenalinle, meslektaşlarım da aynı. Onun haricindeki zamanda kendi hobilerime eğilmek istiyorum. Bir arkadaş grubumuz var, onlarla buluşup enerjimizi atıyoruz ama bunun üzerine ilişki eklenince çirkinleşiyorum. Kilo alıyorum, gözümün feri sönüyor… Ayrılınca kilo vermeye başlıyorum; yüzüme, cildime bir renk, tekrar flört enerjisi geliyor. 

MESAJ KUTUM KARATE SALONUNA DÖNDÜ

◊ Sen eski sevgililerinle dost kalamayanlardan mısın?

Ne dost olacağım, bin tane dostum var. Bir de sevişen insandan dost
olur mu?

◊ Olmaz mı?

Çok net söylüyorum; bedenleri birbirine değmiş insanlardan dost olmaz. Alkollü bir ortama girersin, eski hisler coşar…

◊ Senin “Genç sevgili severim” gibi bir açıklaman vardı…

Genç enerjisi seviyorum. Çünkü yaşıtlarımın yüzde 90’ının ya uzun ilişkisi var, ya evliler, ya da benim gibi ilk evliliği bitmiş, ikinciye dönüyorlar. Gerçekten benim enerjim bana da fazla, dört kişilik yaşıyorum, genç biri beni daha iyi idare edebiliyor. Bir de gençler çok güzel. Geçen bir happy hour’da “Ben genç enerjisi seviyorum, biriyle flörtleşiyoruz, ‘Kaçlısın’ dedim. ‘2003’lüyüm’ dedi. Şok oldum” dedim. Bu her yerde haber oldu. Bu açıklamanın üzerine bir günde 50 bin takipçi geldi. Sosyal medyadan nüfus kâğıdını atanlar, “Duydum ki gençlerden hoşlanıyorsun” diye yazanlar. Bir günde karate salonuna döndü mesaj kutum, hepsi 25 yaş altı, 18 üstü. Kendimi bir kötü hissettim. Her açıklamam da dikkate alınmasın yani, kendimden 10 yaş büyük birine de, 10 yaş küçük birine de âşık olabilirim, bunun garantisi yok. 

MERT DEMİR’İ BİR SALIN, ÇOK BAŞARILI

◊ Son dönemde müzik dünyasında nelere takıksın?

Ortada sinirlenecek bir şey yok, herkes barış içinde. Demet (Akalın), Hande’nin (Yener) sahnesine çıkıyor, sarılarak düet yapıyorlar; küsler barışıyor. Sadece başarılı insanların başarısını algılayamayan ve onları sürekli b.klamaya çalışanlara sinir olurum. Mesela Mert Demir’i bir salın, çok başarılı.

◊ Müzik dünyasını nasıl buluyorsun?

Aşure gibi karman çorman. Hep ikişer senelik tipler çıkıyor, son kullanma tarihi var çoğunun. Tabii bunların yanı sıra kalıcı yeri olanlar da var, onlardan biri olduğumu zannediyorum. Müzik sektörüyle alakalı başka bir şey söylemek de istemiyorum. Kendim daha uzağa nasıl işerim, ona bakıyorum. Yoksa kiminle aşık atayım ki! Rakip mi kaldı? Birileri yürüyor, birileri koşuyor.

 

KİLOLU MUTLU DEĞİLİM, O YÜZDEN 2017’DE GEBERİP GİDİYORDUM

◊ Bir röportajında “Dış görünüşümle ölene kadar barışmayacağım” demişsin. Ama Instagram profilinde kendiyle çok barışık bir kadın var…

Sen şu an karşındaki kadında ne görüyorsun?

◊ Fotoğraflarındaki gibi güzel bir kadınsın…

Bu bir çaba gerçekten. Benim gidip botoksumu zamanında yaptırmam lazım. 10 saat suratımı inceliyorum. “Elmacıklarım çökmüş, biraz doldurayım” diyorum. Çaba içerisindeyim sürekli, barışmayacağım dediğim bu. Tabii herkesin kendi tercihi, kimisi kilolu mutludur. Ben kilolu hiç mutlu değilim, bu yüzden 2017’de geberip gidiyordum zaten. O yüzden kendimle barışırsam sıkıntı ya da kendimi müzik konusunda herhangi bir konuda başarılı bulur, oldum dersem, bittiğim yerdir. O yüzden son dakikaya kadar savaşım devam edecek.

◊ Genelde kalçalarını beğeniyorlar. Poponu yaptırdın mı?

Yaptırmadım. Bıçak altına yatma konularında eski cesaretim yok. Genel olarak hastalık korkusu başladı. Botoksa, dolguya okey’im. Popo da yaptırmayıvereyim. Ben memeden alayım alkışı, popo da olmayıversin.

Eskilerin hepsini ‘stalk’larım

◊ Son dönemde aynaya bakınca nasıl bir kadın görüyorsun?

Yorgun ama çabalı, hevesli, yine kendi kendini iyileştireceğine inanan, başarılı olmak isteyen… Bugüne kadar yaptıklarım asla yeterli değil. Başarıya susuyor insan, averaj hiç benlik değil.

◊ Neşeli halinin yanında depresif tarafların var mı?

Hep depresifim, alt dişlerimin hepsi kırıldı. O yüzden benim takıntılar depresyona kapı açıyor. Mesela aynı döngüye kızıyorum; “Duş al, giyin, makyaj yap, spora git”. O aynılık depresif hale getiriyor. Kendime vakit ayırmak istiyorum, kafamda İspanyolca öğrenmek var. Bisiklete binmeyi öğrenmek istiyorum, yenilik yaratmam lazım hayatımda. Yoksa Ahmet’le flört et, Mehmet’le ilişkiye başla… Lanet gelsin, istemiyorum.

◊ Erkekler sana neden illallah ettirdi bu kadar?

Belki ben onlara ettirdim. En son bir flört deneyimim oldu, yakın zamanda yemeğe çıktık. Güzel gidiyordu, şöyle sordu: “Geride kalanlar ne halde”. “Hepsini stalk’lıyorum (gizlice takip etmek), bir süre hiçbirinin akli dengesi yerinde olmuyor. Çünkü ben insanların altı senede yaşadığı şeyi altı ayda yaşıyor, yaşatıyorum. O yüzden sudan çıkmış balığa dönüyor ama toparlıyorlar” dedim. O yemekten sonra çocuk bir daha telefonlarıma çıkmadı.

◊ Eskileri stalk’lar mısın?

Hepsini.

◊ Fake hesaplarından herhalde…

Çoğu beni engellediği için normal hesabımdan bakamıyorum.

◊ Neden engelliyorlar?

Bu iki kişide oldu, birinde atlatmam
üç senemi aldı. Bir sene sessiz kaldım, sonra sessiz kalamamaya başladım. Çocuğa önce mesaj attım, sonra sosyal medyasına, mail’ine mesaj atmaya kadar düştüm. E-mail’inden bile engelledi. ‘You’ dizisindeki Joe karakteri gibi (gülüyor).

◊ Neden stalk’lıyorsun?

Aynı ortamda olmak istemiyorum. Ayrıldığım kimseyle bugüne kadar karşılaşmadım. Eski eşimle ayrılalı 10 seneyi geçti, hiç karşılaşmadık.

◊ Onlar seni stalk’lıyorlar mıdır?

Köpek gibi… Ama beni stalk’lamasalar ne olacak, herhangi bir kanalı aç, ben varım, benden kaçamazsın, benim ünlü olma sebebim bu.

Çok büyük açıklarımı bekliyorlar şu an

◊ Yeni şarkın ‘Gidelim mi Buralardan’ çıktı. Hikâyesi nedir?

Bu şarkıyı dinlediğimde nakarata kadar beni çok üzüyor, sonra nakaratta aslında böyle hafifmeşrep bir kadından bahsediliyor. “Sen bu kadehten içtin mi” derkenki o kadeh iki anlamlı, anlayana. Söz ve müzik Tüzün’e ait. Bana çok tatlı bir yaz şarkısı gibi geliyor, biraz 70’ler disko ruhunu anımsatıyor. Bir de tutmayan bazı şarkılara küsüyorum, sahnede söylemiyorum. Buna hiç küsmeyeceğim çünkü çok seviyorum.

◊ Şarkında ‘skandal’ lafı geçiyor. Geçenlerde de Instagram’da “Basitlik, skandal, polemik, bunlara ihtiyacımız var. İlla ben mi yapayım” demişsin.
Sever misin skandalı?

Eskiden bu işlerin çok içindeydim ama farkındaysan sakinledim, bir de birçok magazinci küstü bana.

◊ Neden?

Üzerlerine alındılar bazı şeyleri, küstüler ya da korkar oldular çünkü benim de en az onlar kadar artık çevrem ve dedikodu ağım var. Birinin sırrını ölene kadar tutarım ama benim damarıma basınca bak bakalım, nelerini dökerim onun. Kinci biriyim, öldürene kadar devam ederim. O yüzden birçok kısım korktu benden. Benim çok büyük açıklarımı bekliyorlar şu an. Bir skandal yaratsa da biz bunu bitirsek diye bekleyenler var. Umarım ekmeklerine yağ sürmem, sakin yaşıyorum çünkü.

◊ Kaostan beslenen biri misin?

Severim, yalan yok. Mahalle birbirine girsin hoşuma gider ama bu tip şeylerin içine girmeye artık eskisi gibi cesaretim yok çünkü aileme karşı maddi olarak sorumluluklarım arttı. Ağzımdan çıkan bir şey bütün işlerime mal olabilir.

Kaynak : Hürriyet

Ekranda canlandırdığı karakterle 7’den 70’e geniş bir kitlenin sempatisini kazandı. Bu onun ilk gazete söyleşisi, o yüzden bir hayli heyecanlı. Ekranda gördündüğü gibi de sevimli ve sempatik. Rahimcan’ı yakından tanıyarak başlıyoruz sohbetimize…

◊ İsminin bir hikâyesi var mı?

Rahimcan isminin aslında biraz dramatik bir hikâyesi var. Annem bana hamileyken teyzem genç yaşta vefat ediyor, adı da Rahime. O yüzden benim adımı da Rahimcan koyuyorlar. Kapkap da Osmanlı’da takunya tamircisi demek. Atalarım o işi yapıyormuş. İsmim başta biraz farklı geliyor olabilir ama ben seviyorum farklı olmasını, başkasında yok.

◊ İsminin akılda kalması için sahne adı alan şarkıcılar, oyuncular var. Sen hiç ismini kısaltmayı falan düşündün mü? Yoksa ‘Rahimcan Kapkap’ ismiyle star olunabilir mi?

Sahne adı aklımın ucundan geçmedi. Bu tip olaylarda isme bakılıyor mu bilmiyorum ama yetenek olduktan sonra bence her şey olur.

◊ Seni ekranda iki sezondur izliyoruz, bir de yeni sinema filmin gelecek. Ama hakkında çok bilgi yok. Sen kendini nasıl anlatırsın?

Kendimi tanıma evresindeyim. 26 yaşındayım. Delidolu olmayı seviyorum. Bu halim özellikle sette bazen fazla geliyor, sanki içimde
7 yaşında bir çocuk varmış da
onu susturmaya, durdurmaya çalışıyormuşum gibi hissettiğim çok an oluyor. Yalnız kaldığımda kendimi  daha içedönük, duygusal bir yere çekebiliyorum… Bakalım ben de kendimi izliyorum, neler olacak bilmiyorum.

◊ Bu delidolu çocuğun hikâyesi nerede başlıyor?

Konya’da doğdum. Dört kardeşiz, ben en küçüğüm. Annem ev hanımı, babam fotoğrafçı. Annem hâlâ orada, babamı kaybettik.

◊ Başın sağ olsun, ne zaman?

Sağ ol, geçen sene kaybettik. 64 yaşında, koah hastasıydı. Diş çektirdi, iltihap kaptı ve iki-üç ay içinde oldu.

◊ Bu kayıp hayatını nasıl
etkiledi?

En yakın arkadaşımı kaybettim.

◊ Ailede oyunculuk mesleğiyle ilgilenen kimse yok muydu?

Yok. Ama 8 yaşımda fotoşop yapıyordum, bilgisayar programlarını kullanıyordum. Ne çok sinemaya ne de çok tiyatroya gittim; öyle bir alanım, ulaşabilirliğim yoktu.
Yine de içten içe “Oyuncu olacağım, sahnede olacağım ve Rahimcan’ın dışına çıkacağım” diyordum. Şimdi sokakta insanlar bana “Metehan” (canlandırdığı karakter) diye sesleniyorlar, bu çok keyifli ve kendimden kaçmak gibi geliyor.

◊ Üniversite eğitimin var mı?

Lisede sayısal okumuştum, derslerde çok başarılıydım ama üniversite sınavım iptal oldu. Çünkü sınavdan kitapçığı da alarak çıktım.

◊ Aa nasıl yani…

O dönem, o kadar çok deneme çözüyordum, alışkanlık olmuş, kitapçıkla çıktım ve sınavım iptal oldu. Çok saçma değil mi! Ama çok iyi oldu.

◊ Neden?

Abim mimar, benim de sayısalım çok iyiydi ve ben de öyle bir meslek yapacaktım, abimin ofisinde çalışacaktım. Ama sınavım iptal oldu. Sonra Gelişim Üniversitesi’nin radyo, televizyon ve sinema bölümünü kazandım. Benim çıkış biletim oydu, aileme “Hadi eyvallah” deme kararı aldım. İstanbul’a geldim. Craft’a (tiyatro atölyesi) girdim. Farklı hocalardan da dersler aldım.

TANIDIK YOK, PARA YOK

◊ İstanbul seni korkutmadı mı?

Korkutmaz mı! Metrobüste ağladığımı hatırlıyorum. Zordu; tanıdık kimse, cepte para yoktu.

◊ Nasıl keşfedildin?

Akademi 35Buçuk’ta eğitim alırken Altan (Gördüm) Hoca çağırdı, “Seni birisiyle tanıştıracağım” dedi. Gelecek gördüğü öğrencilerini bir menajerle tanıştırdı. O kişi beni oradaki öğrenciler arasından seçti. Önce ‘El Kızı’ ve ardından ‘Kızılcık Şerbeti’ işleri geldi. Şimdi de sırada bir sinema filmi var.

Varım yoğum burası

◊ Bu meslekten ne umdun, ne buldun?

Vallahi umduğum şey kendimin en iyi versiyonunu bulmak. Ben de bulmaya, kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Umarım daha da güzel olur.

◊ Seni şaşırtan şeyler oldu mu?

Hiç olmadı, biliyor musun! Çünkü öncesindeki altı sene çok zordu. Bunu egoist bir yerden söylemiyorum ama İstanbul’da ilk yıllarım çok zordu. Şimdi müthiş bir rahatlama duygusu olmasa da sıra bende gibi hissediyorum.

◊ Sence senin farkın ne, neden seni izleyelim?

Kendime yorum yapmam biraz garip olur ama dışarıdan duyduğum ve hatta Aliye Abla’nın (Uzunatağan) söylediği bir cümle çok kritik benim için. “Sen samimi bir oyuncusun” demişti. Ben hayatta da samimiyetimle kalmaya çalışan biriyim.

◊ Peki, şu an aynaya baktığında ne görüyorsun?

Hiç.

◊ Seni sen yapan en büyük özelliğin ne?

Hırsım, samimiyetim ve yeteneğim.

◊ Geldiğin noktada oyunculuk sana ne ifade ediyor?

Oyunculuk ilk aşkım, ötesi yok. Oyunculuk ete kemiğe bürünse yanımdan ayırmazdım, öyle garip bir bağım var. Benim varım yoğum burası.

◊ Gelecekle ilgili hayallerin neler?

Merak ettiğim, deneyimlemek istediğim birçok karakter var. Ketche müthiş bir yönetmen, delidolu ve benim alanımı çok genişletiyor. Onunla film yapmak isterdim. Berkun Oya’yla çalışmayı çok isterim.

SPOR YAPINCA YUNAN HEYKELİ GİBİ OLUYORUM

◊ Ailen ne diyor bu ünlenme
durumuna?

Annem Konya’da ünlü olmuş, markettekiler falan inanmıyorlarmış annem olduğuna. Ama ben annemin oğluyum.

◊ Sence tanındıkça hayatında neler değişti? Kısıtlandığın oluyor mu?

Eğitim alırken derslerimizde bir hocam “Bu mesleği yapmak isteyenler, en büyük sıkıntınız şu olacak; özgürlüğünüzü satacaksınız” demişti. Mesela şöyle bir şey yaşadım bir mekânda; spagetti söyledim ve yemek yerken biraz dikkatsizce, hızlıca yemeği yediğim oluyor (gülüyor). Bir anda telefonlar çıktı. Gizlice fotoğraflar çekilmeye başlandı. Sanki anormal bir durum varmış gibi. Oysa yanıma gelip sohbet etseler, birlikte fotoğraf çeksek çok keyifli olur. Sevilmek güzel bir şey. Ama garip birkaç olay için mesleğimden falan vazgeçecek değilim, alışacağız.

◊ Tanındıkça kadınlarla ilişki konusunda değişen şeyler oldu mu?

Oluyor tabii. Birisinin gözüne baktığımda benimle Rahimcan olarak mı yoksa oyuncu Rahimcan olarak mı konuşuyor, bunu anlayabiliyorum.

◊ O ayrıma varabiliyor musun?

Tabii, 11 yaşında pazarda çalışan bir çocuktum, insan tanımaya, empati kurmaya o yaşta başladım. O yüzden anlayabiliyorum ve o alana girmelerine izin vermiyorum.

◊ Sosyal medyada fotoğraflarının altına “Eridim”, “Vücudun çok güzel” gibi şeyler yazmışlar. Sen kendini seksi
bulur musun?

Spor yaptığımda harbiden Yunan heykeli gibi oluyor, garip bir şeye dönüşüyorum. Dört yıl yüzdüm, sanırım onun verdiği altyapı var. Ama spor yapmayınca kendimi aciz bir şey gibi hissediyorum.

◊ Tavlar mısın tavlanır mısın?

Tavlanırım. Hakan şu an beni çok yoruyorsun. Su falan alabilir miyim (gülüyor). Koku ve bakış çok önemli. Bir de sapyoseksüelim biraz, zekâ çok önemli.

◊ Çapkın mısın?

Flörtlerim oldu tabii ama bir kere uzun süreli bir ilişki yaşadım. 21 yaşındaydım,
1.5 sene sürdü.

◊ Zor mu âşık olursun?

Sen çat diye âşık olabilir misin, ben olamıyorum. Her şey çok ulaşılabilir artık, tahammül sıfır, bu da alanı çok daraltıyor. Bir de gerçekten o kişiyi gördüğünde yer altından kayar gibi olmalı. Öyle olmuyorsa neden kendimi zorlayıp mutsuz olayım.

KENDİMİ DİZGİNLİYORUM

◊ Canlandırdığın karakter muhafazakâr bir ailenin oğlu… İzleyen herkese sempatik gelen, beyefendi bir karakter. Ne kadar sensin?

Bunu anneme sormak lazım. Ama Metehan’da aslında aile sevgisizliğinin yol açtığı bir ‘bad boy’luk (kötü çocuk) vardı, kaostan besleniyor, sağa sola salça oluyordu. Bir de Metehan aslında muhafazakâr bir ailenin seküler çocuğu.

◊ Sana ne öğretti bu karakter?

Bana kendimi dizginlemeyi öğretti. Birtakım olaylar oluyor, Metehan karakteri durup sadece izliyor, bir şeyleri kırıp dökmemek için susup kaçıyor. Ben Metehan gibi değilim, bazen biraz daha yüksek olabiliyorum ama artık yapmamaya çalışıyorum. Kendimi dizginliyorum.

◊ Hayatta hızlı parlamaların mı olur?

Bazen şeker hastası falan mıyım acaba diyorum (gülüyor). Şekeri düşünce insan birden hızla parlar, söner ya, ben de öyle olabiliyorum zaman zaman. Hatta kendi içimde kendimi en dibe çekerim. Benim alevim kendime aslında.

Kaynak : Hürriyet

Kaynak : Hürriyet